بند ارتودنسی

بند ارتودنسی

بند ارتودنسی از جمله تجهیزاتی است که برای ارتودنسی دندان های عقبی استفاده می شود. هدف از استفاده از بند ارتودنسی توسط ارتودنتیست ها، درمان بیمار با موفقیت و سرعت بهتر می باشد. از این رو هر اقدامی که به صلاحدید باشد انجام خواهد داد.
در واقع ممکن است متخصص ارتودنسی این تشخیص را دهد که به جای استفاده از براکت بر روی دندان ها، یک حلقه فلزی از جنس استیل ضد زنگ را بر روی دندان ها نصب کند. این حلقه که بند ارتودنسی نام دارد، دور تا دور دندان را پوشش می دهد.
این درمان ارتودنسی برای درمان های عقبی انجام می شود. قابل ذکر است که استفاده از بند به جای براکت، سبب می شود با قدرت و استحکام بیشتری به دندان بچسبد.

نکاتی در مورد بند های ارتودنسی

بندهای ارتودنسی که به آن ها بند مولر نیزگفته می شود، حلقه هایی هستند که روی دندان های عقبی قرار داده می شوند.
این بندها همانند یک تکیه گاه برای سیم اصلی ارتودنسی می باشند. بندهای ارتودنسی می بایست خاصیت ارتجاعی داشته باشند. این مسئله هم برای جاگذاری اهمیت دارد و هم اینکه ارتجاعی بودن بند به روند درمان کمک خواهد کرد.
همه ی کسانی که ارتودنسی می کنند به بند ها نیاز ندارند اما کسانی که در طول درمان ارتودنسی از بند استفاده می کنند باید مراقب حفظ یکپارچگی بندها باشند تا دندان هایشان لق نشود و یا آسیب نبیند.
بندهای ارتودنسی به صورت اختصاصی برای هر دندان هستند و به صورت دایره ای اطراف یک دندان قرار می گیرند.
بندهای قدیمی تر از جنس استیل ضد زنگ بودند اما امروزه بندهای پلاستیکی و یا سرامیکی وجود دارد که به خوبی بندهای فلزی هستند و علاوه بر آن نسبت به بندهای قدیمی تر کمتر دیده می شوند.
بند ها را بعد از نصب بر روی دندان عقبی به وسیله ی یک ماده ی سیمان مانند و غیر سمی در جای خود محکم می کنند.
انتخاب بند ارتودنسی مناسب برای پیشرفت درمان اصلاحی ضروری است. از معیارهای انتخاب بند مناسب می‌توان به سهولت و دقت جایگذاری، خاصیت ارتجاعی و چگونگی تطابق بند با آناتومی دندان اشاره کرد.

بند ارتودنسی چگونه عمل می کند

بند ارتودنسی موجب می شود که نیرو های وارده بر دندان های عقبی، در زمان جویدن را بهتر از براکت ها به خود بگیرد. برخی متخصصین ارتودنسی روند درمان را با چسباندن براکت روی دندان‌های آسیا شروع می‌کنند؛ چنانچه براکت چند بار از روی دندان جدا شود، آن ‌گاه از بند ارتودنسی استفاده می‌کنند. بند ارتودنسی بادوام‌تر است و احتمال شل شدن آن کمتر است. از سوی دیگر برخی متخصصین برای دندان‌های عقب از همان ابتدا از بند استفاده می‌کنند و هیچ‌گاه براکت را در ناحیه عقب دهان به کار نمی‌برند.

مزایا و معایب استفاده از بند ارتودنسی

افراد زیادی تمایل به استفاده از بندهای سرامیکی و یا پلاستیکی نامرئی دارند، اما از این بندها برای همه ی بیماران نمی توان استفاده کرد.
برای افرادی که دندان های آن ها به اصلاحات شدیدی نیاز باشد، معمولا از بندهای استیل ضد زنگ استفاده می کنند.
به علاوه بندهای پلاستیکی و سرامیکی ضخیم تر از بندهای فلزی هستند و زودتر رنگ می گیرند. اما ممکن است بندهای سرامیکی باعث ایجاد حساسیت در بعضی افراد شوند.
در دندان هایی که بندهای ارتودنسی دارند، احتمال ایجاد پوسیدگی بیشتر است. زیرا این دندان ها به صورت کامل توسط بندها احاطه شده اند و امکان گیر کردن مواد غذایی در میان آن ها وجود دارد.
حفظ بهداشت دندان ها به صورت منظم می تواند خطر پوسیدگی دندان را کاهش دهد. مزیت استفاده از بند روی دندان آسیا این است که پایداری بالای اتصالات روی دندان‌های بزرگ فعال‌ترین قسمت دهان را به دست می‌دهد. به علاوه با به ‌کارگیری بند می‌توان از اتصالات جانبی در سمت رو به زبان، بند و همچنین لوله‌های اتصال هدگیر و دیگر وسایل و تجهیزات ارتودنسی استفاده کرد.

متخصص ارتودنسی در کرج